Realiteitszin, dat moeten we de Rotterdamse Haven in ieder geval nageven.
Jarenlang was Rotterdam de grootste haven van de wereld, en trots dat we
waren. Toen we vervolgens werden ingehaald door de Chinezen hebben we toch
een tijdje met onze ziel onder de arm gelopen. Waar halen we nu onze trots
vandaan? Voor Europese begrippen doen we nog behoorlijk mee, maar als je de
grootste niet meer bent lijkt alle bestaansrecht ineens te zijn verdwenen.
Maar nu hebben we gelukkig een nieuwe uitdaging te pakken. Wij gaan de
slimste, meest innovatieve haven worden van de Wereld. En met de tweede
maasvlakte en de nieuwe containerterminal hebben we direct al een mooi pad
ingezet. Alles wordt uit de kast gehaald om dankzij innovatie en slimme
dingen mee te concurreren. Te concurreren op prijs. Waarom op prijs, als we
zo slim zijn dan kunnen we toch concurreren op meerwaarde. Laten we de
Rotterdamse Haven nu eens aanpakken om bijvoorbeeld het probleem van de
Plastic Soup aan te pakken. Daar waar in de oceaan het probleem van immense
proporties speelt hebben wij in de Haven ook ophopingen van plastic. Maar op
een schaal dat je nog eens verschillende technieken en manieren kunt uit
proberen. We hebben genoeg mensen die naast de arbeidsmarkt staan of
binnenkort komen te staan die op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen. En we
beschikken over een partij universitair inzicht in de omgeving waarmee we
prachtige proeftuinen kunnen inrichten. Wat nu als wij het afval van de
Haven kunnen omzetten in grondstoffen. Rotterdam als haven van de circulaire
economie. Het lijkt mij wel wat. Dat we dan een lange weg hebben te gaan mag
wel duidelijk zijn. Als je door de haven vaart dan zien wij nog behoorlijk
wat olie, kolen en andere producten waarmee je je kunt afvragen of wij onze
CO2 doelstellingen wel gaan halen. Cynisch gesteld hebben we dus geluk dat
onze ambitieuze overheid voor het gemak maar geen doelstellingen heeft. Kun
je zo ook niet missen. Neemt voor mij niet weg dat wanneer wij de meest
slimme en meest innovatieve haven willen gaan zijn dat we dan juist het
probleem van opwarming van de aarde, alternatieve voor fossiel brandstoffen
en circulaire economie als onderwerpen moeten gaan oppakken. Daar zit dan
direct ook onze grootste uitdaging aangezien het overgrote deel van ons
bestaansrecht precies aan de andere kant van het spectrum zit. Maar goed,
als je dan toch ambitieus wilt zijn, doe het dan goed. Wat mij betreft
beginnen we gewoon.